ගමේ සුදු බණ්ඩේ පස්වෙනි කොටස (සැප ලෝකය)

 “කෙළී හරි හැඩයි නගා”

දිනක්, පුරා රැයක තුන්පත් රති සැසියකට පසු අමු නිරුවතින් නාරි ලාලිත්යය පා තේ පිණිස වතුර ලිප තබන්නට කුස්සිය වෙත පියමනින මල් එතනා දෙස මහත් ආදරයෙන් බලමින් සුදුබණ්ඩේ තම තුරුල්ලේ සිටින නැගණියට පැවසුවේය.

“පහුගිය ටික දොහොට ඒකි තවත් ආරලා, තව හැඩ වෙලා”

“හැබෑට? මටත් එහෙම හිතුනා”

“ඔය කාලෙට ඉතින් හොඳහැටි සැප ලැබුණම කෙල්ලො හැඩ වෙනවා තමා”

“එහෙම වෙනවයැ නගා?”

“මංදා අයියන්ඩි. ඔය ගංගොඩේ ගෑණූ කියන්නෙ.” සුදුබණ්ඩේගේ පපුව බෙල්ල හා කම්මුල් මහත් ආදරයෙන් අතගාමින් රංමැණිකා කිවාය. “සමහර එකීලා කියනවා මාත් හැඩ වෙලාලු ඉස්සරට වඩා”

“හප්පොච්චියේ. ඕකිලා හොයන්ට ගනීද දන්නෙ නෑ කවුද බොට සැප දෙන්නෙ කියලා”

“ඉතිං මොකෑ. දැනගත්තොත් පැලිලා මැරෙයි” රංමැණිකා සිරික්කියක් පාමින් කිව්වාය.

“ටක්කෙටම කෙල්ලටත් පදේ හදනවා”

“කෙළීට ඇස්වහ කටවහ පුච්චන්ට වෙයි” කට උල් කරමින් රංමැණිකා පැවසුවාය. “කීප වංගියක්ම මා ඇන්න දෙඩුවා අම්මණ්ඩියො දෙතුන් දෙනෙක්ම ඒකිගෙ රූපේ වර්ණනා කොරලා”

“හේනන් මං තව වැඩියෙන් වැඩ කොරන්ටෝනෙ ඒකිව තව හැඩ කොරන්ට”

“වැඩියෙන් වැඩ කොරන්ට නම් වෙනවා තමා ආයේ. ගෙයි තව එකියෙක් ඉන්නවා නෙව අයියන්ඩිට හැඩ කොරලා ගන්ට”

“ඈ…?”

“හ්ම්ම්….” ඇස් යටින් ඔහු දෙස බලමින් රංමැණිකා පැවසුවාය. “පොඩි එකීත් පැහිලා තියෙන තරම් මදිවයැ දැං.”

“ඒකි තාම පොඩී නොවැ”

“මොන පොඩියක්ද අයියන්ඩි, දීගෙක දෙන වයසනෙ ඒකිත් දැං.”

“ඒකත් හැබෑව..!”

“අක්කන්ඩිට වඩා ඒකිගේ දාංගලේ නම් වැඩියි. පිටිං කෙලවගන්ට කලින් හොඳ දොහක් බලලා අයියන්ඩිම සලු කොරලා දාන්ට”

වැඩිමහල් දියණිය හා සම්භෝගයේ යෙදුනද, බාල දියණිය ගැන හාංකවිසියක්වත් රති හැඟුම් ඇති වී නොතිබුණු මාමණ්ඩිය හට පලමු වරට ඈ ගැනද කාමාශාවන් මෝදුවෙන්නට විය.

“ඒකිත් අම්මන්ඩි වගේම වෙයිද”

“අප්පගෙ ආරේට නොගියොත් නම් හොඳා”

“නගාගෙ ගාණට අල්ලලා හිටින්ට බැරිවුණාට ලොකු කෙළීත් මස්සිනාගේ තාලෙට ගිහින් නැති එක නම් වාසනාවක්”

“ඒකිව ගන්න එකාටත් ඒකීට සැප දෙන්ට තරම් පණ තිබ්බොත් හොඳා”

“නොතිබ්බොත් ඉතින් පිට උන්ට තමා හොඳ වෙන්නේ”

“පිට යන්ට දෙන්ට ඕනයැ, මයෙ අයියන්ඩි ඉන්නේ”

“ඕකි දීගෙට යනදාට මට ඊරිසියා හිතෙයිද මංදා”

“මං ඒකිව ඈතක දෙන්නෙ නෑ අයියන්ඩි.”

“ඒක හොඳා!” සුදුබණ්ඩේ සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවේය.

“හප්පුච්චියේ, මේ වලත්ත මාමණ්ඩියට ඒකිගේ පැල් කොටේට රිංගන්ට හිත දැම්ම තියාම”

“නැතුව ආයේ?”

“අයියන්ඩි හැඩ කොරල, වැඩ පුරුදු කොරලා ගත්ත එකීව එහෙම පිට එහෙකුට තනියෙන් කන්ට දෙන්ට ඇහැකිය ආයේ?”

සුදුබණ්ඩේ තම නැගණිය වැලඳගෙන ආදරය උතුරා යන අයුරින් සිපගත්තේය. රංමැණිකා ඔහුගේ හිසකේ අතර ඇඟිලි යවමින් පිරිමැද්දාය.

“හපොයි අම්මෙ. මේ පෙං කුරුල්ලො දෙන්නට තේ ඩිංගක් හදං එනකංවත් පැටලෙන්නෙ නැතුව ඉන්ට බැරි හැටි?” මව හා මාමාගේ ආලිංගනයට බාධාකරමින් මල් එතනා තේ රැගෙන ආවාය.

“බලමුකො අනිත් දොහේ හේනං මං තේ හදන්ට, උඹ ඉන්න හැටි බලන්ට වාවගෙන” මව සරදම් කලාය.

රංමැණිකා කාම ශක්තිය හා රති ධාරිතාව වඩවන ආහාරපාන සොයුරාට නිතර සකසා දුන්නාය. ඔහුට ඒවා එතරම් අවශ්යය නොවුණත්, රතිකෙළියෙහි එකිනෙකාට නොපරදින කතුන් දෙදෙනා සංතෘප්ත කිරීමට එය පහසුවක් විය. එනමුත් බුද්ධිමත් නැගණිය අනාගතයද ඉලක්ක කරගෙන කටයුතු කලාය. නොබෝ දිනකින්ම ඔහුට ස්ත්රින් තිදෙනෙක්ම අස්වැසීමට සිදුවනු ඇත. ඈ ඒ සඳහා සැලසුම් තනමින් සිටියාය.

මල් එතනාද රති සංග්රාමයට එක්වීමෙන් අනතුරුව සුදුබණ්ඩේට යලි තනිවම නිදිවරමින් පැල්රකින්නට සිදුනොවුනේය. මව හෝ දියණිය සෑම රැයකම පාහේ ඔහු හා පැලේ ගතකල අතර ඔහුට මොහොතක්වත් නිදන්නට ඉඩ නොදුන්නාය. නිදිවැරුමට සීපද ගැයුම ඔහුට නම් තවදුරටත් උවමනා නොවීය. අනිකුත් පැල්වලින් වියෝදුක් පැල්කවි ඇසෙද්දී ඔවුන්ගේ රතික්රීඩාවෙන් පීඩාවට පත් ඔහුගේ පැල කිරිකිරි හඬනගමින් ඉකිබින්දේය.

දිවාකාලයේ නැගණියයේ ගෙපැලට වදින ඇතැම් දිනයක ඇගේ බාල දියණිය දකින සුදුබණ්ඩේ හැට්ටයෙන් හා චීත්තයෙන් වැසුනු ඇගේ නාඹර සිරුරේ හැඩයන් හොඳින් නිරීක්ෂණය කලේය. ක්රමයෙන් හැඩවෙමින් වැඩෙමින් පවතින ඇගේ ස්ත්රී රුව දිනෙන් දිනම ඔහුගේ රති කාමය සෙමෙන් වැඩිවැඩියන් අවුස්සන්නට සමත් විය. තම අක්කන්ඩිය තරම්ම නොවුනත් ඈ දැනටමත් සෑහෙන පමණ වැඩී සිටියාය. දිනෙක තම සොයුරිය හා මවද පරයා අඟපසඟ වැඩෙන ලකුණු පැහැදිලිවම ඇගෙන් දිස්විය. කාමසේවනයේ අබැටක තරම්වත් අඩුවත් නොතිබුණ මාමා හට ඇගේ දෙපා පලල්කරන්නට තදියමක් නොවුනේය. ලෙහන්ට තියෙන මල්ල ඔබන්ට නොයා ඉවසා හුන් වැඩිහිටියා නොබෝ දිනකින් ඈ හට සිදුවන්නට නියමිත හදිය ගැන කිසියම් හෝ ඉඟියක්වත් හාංකවිසියකවත් ඇඟවීමක් නොදුන්නේය. ඈ නිසා උපදින කාමයත් එකතුකොට ඔහු ඇගේ මව හා සොයුරියගේ යෝනි රිසිසේ පතුරු ගැසුවේය.

දිනෙන් දිනම නැගණියගේ බාලදියණිය සොබනි ගැන සුදුබණ්ඩේගේ කාමාශාව තවතවත් ඉහල ගියේය. එනමුත් ඔහු කිසිවිටෙකත් රංමැණිකාගෙන් ඒ ගැන නොවිමසුවේය. ඇයද අයියන්ඩිය තම බාල දියණිය දෙස වඩ වඩා සරාගී බැලුම් හෙලන අයුරු රහසින් බලා සිටියාය.

දිනක් රාත්රීයේ සුදුබණ්ඩේ වහවහා තම නැගණියගේ ගේ දෙසට පියමං කරමින් සිටියේය. දින තුන හතරක් තිස්සේ නැගණිය හෝ මල් එතනා සමග සම්භෝගයේ යෙදීමට සුදුබණ්ඩේ හට ඉඩ නොලද්දේය. දෙදෙනාම කිසියම් අසනීප තත්වයකින් පෙලෙන බව රංමැණිකා හේතු වශයෙන් කිවාය. ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් පිට යන්නනට තවත් නම් කැමැත්තක් නොතිබුණ ඔහු රතිජනක ආහාරපානයන්ගෙන් තවතවත් ඇවිස්සී ඇති සිරුරෙන් නැගෙන පෙළඹවීම් තරයේ මැඩගනිමින් ඉවසා සිටියේය.

රති ඉඩෝරය නිමා කරමින් එදින රාත්රී ඔහු හට පැමිනෙන ලෙස රංමැණිකා ඇරයුම් කලාය. නැගණියගේත් ඇගේ වැඩිමහල් දියණියගේත් රතිදියෙන්, මෙතෙක් වේලි වේලී සිටිය බහිරව පැටියා නාවාගැනීම පිනිස හේ ලහිලහියේ ඇදුනේය.

තුන්කට්ටුව හොඳින් ආලොකමත් කර තිබූ ඉස්සරහා කොටසෙහි සුපුරුදු පැදුරෙහිම වැඩ ඇරඹුවෝය. මව හා දියණිය තවත් ඉවසා සිටිය නොහැකිවන තරමට සුදුබණ්ඩේව ඇවිස්සුවෝය. යහමින් සුරතාන්තය අත්විඳි රංමැණිකා සොයුරාට නම් සුරතාන්තයට පත් වීමට ඉඩක් නොදුන්නාය. අනතුරුව දින කීපයක් තිස්සෙ වේලි වේලී සිටි තම වැඩිමහල් දියණියටද රිසිසේ මාමණ්ඩිය හා රමණය කරන්නට ඉඩ හල ඈ සෙමෙන් නැගිට කුස්සිය දෙසට ඇදුණාය.

රසයෙන් මත්වී සිටි පරම්පරා දෙකක සහකාරයන් දෙපල එකිනෙකාගෙ ගතසිත සනසවා ගනිද්දී රංමැණිකා තම බාල දියණිය සිටි කාමරයට වැදුණාය. මලාක් මෙන් නිදියන සොබනිව ඇහැරවා ගැනීමට ඈ මහත් වෙහෙසක් ගත්තාය.

“දෝණි ..!, පොඩ්ඩී ..!, නැගිටින්ටකො පොඩියක්” ඈ රහසින් මෙන් කීයමින් දියණියව ඇහැරෙව්වාය. වදෙන් පොරෙන් දියණියව නැගිටුවාගත් රංමැණිකා ඈ හට පැදුර උඩම ඉඳගැනීමට සලස්වා ඈ හොඳින් ඇහැරෙන තෙක්ම සොලවමින් මුහුණෙහි වතුර ගාමින් රහසින් කතාකලාය.

“එන්ට වැඩක් පෙන්නන්ට” අනතුරව ඇයව ප්රමාණවත් තරම් ඇහැරවාගත් මව ඇගේ අතින් අදිමින් නැගිටුවාගෙන ගෙයි ඉදිරිකොටස දෙසට කැඳවාගෙන ගියාය. උමතුවූවන් දෙදෙනෙකු මෙන් එහි රමණයේ යෙදෙන යුවල පේන තෙක් මානයේ සොබනිවද නවතා ගත් රංමැණිකා අත දිගුකොට ඔවුන්ව ඈ හට පෙන්වූවාය. ඇස් පොඩිකරමින් නිදි ගැට කඩමින් සිටි කැකුළිය සෙමෙන් ඒ දෙස බැලුවාය. සිදුවන්නේ කුමක්දැයි තේරුම් ගැනීමට නිදිමතෙහි සිටි සොබනි හට සෑහෙන වේලාවක් ගතවිය.

කෙඳිරි ගාමින් දඟලන තම අක්කඩියගේ දෙපා නමා දෑතින් ගෙන ඒ අතරින් දිග ඇදී රහසඟ යෝනි කෙලවර තෙක් අදිමින් යලි ඇතුලටම බස්සමින් මාමණ්ඩිය වහ වහා ඈ හා රමණයේ යෙදෙන අයුරු සොබනි මද වෙලාවක් බලා හුන්නාය. සතුන් මිස මිනිසුන් රමණයේ යෙදෙනු මින්පෙර දැක නොතිබුණත් ආසා ඇති දේ වලට අනුව සිදුවන දේ කුමක්දැයි කෝඩුකාරිය ඉක්මණින් අවබෝධ කරගත්තාය. අක්කා දඟලමින් මහත්සේ කෙඳිරි ගාන්නේ එය වේදනාකාරී නිසා බව ඈ සිතුවාය. රමණයේදී පූසන් විලාප නගන හැටි ඈ හට සිහිවූවාය. විලියෙන් බරවූ ඈ ප්රශ්නාර්තකාරි මුහුණකින් යුතුව යට ඇසින් මව දෙස බැලුවාය.

“බොලෑ මාමණ්ඩි අක්කණ්ඩිට හුකනවා” කිසිවක් විමසන්නට පෙරම මව රහසින් මෙන් පැවසුවාය.

.

.

.

.

.

.

.

හයවෙනි කොටසින් හම්බවෙමු